“Yaz!” Emri
- Ekmek Kavgası - 14 Nisan 2020
- Dünya’nın Hakimi - 1 Nisan 2020
- Uyanış - 24 Mart 2020
Bu sabah gözlerimi açtığımda bir emir geldi bana : “YAZ!”.
Çok tanıdık başladı değil mi bu hikâye? Yüzyıllar öncesinden duyup durduğumuz kutsal bir kitabın ilk cümlesi gibi. Ama yoook! Benim hikâyemin ne kutsal bir tarafı var ne de milyonlarca insanı peşinden sürükleyecek kudreti. Bu yazıyı okurken size hayatın sırrını vereceğimi sanıyorsanız, üzgünüm. Bana emreden yine benim. İçimdeki ses diyor ki: “Sabah oldu, kalk da bir iki satır bir şey yaz!”
Böyle söyleyince çok basit geliyor kulağa tabii. Gelin işin aslını anlatayım öyleyse size. Ben, yıllarca yazmanın hayalini kurmuş sıradan bir insan evladıyım. Yazmanın hayali nasıl mı olur? Önce yazacaklarımı düşledim. Düşlerken fark ettim ki hayal gücüm epey uçsuz bucaksız. Mesela; bir aşk hikâyesini düşlerken kendimi zaman makinesinde, bir intiharı kurgularken kendimi cehennem zebanileriyle muhabbette buldum. Sonra düşlediklerimi kağıda döktüm, okudum, okuduklarımın üstüne daha çok düşledim, yazdıklarımı yırttım attım, daha başkasını yazdım…
Yıllar geçtikçe, çalıştıkça, koşturdukça; içimden geçen birkaç satırı bir kağıt parçasına yazmayı unuttum. Peki ya hayallerim? Evet, yerini başkalarıyla değiştirdi. Ama neden diğerlerinden vazgeçtim? Zamanın darlığından şikayet, bitmek bilmeyen yapılacaklar listemiz, bir şeyleri yarına bırakma tembelliğimiz… Yani hayallerim için kolay olanı seçtim.
Ümit Yaşar Oğuzcan’ın çok sevdiğim bir dizesi vardır: “Beni hayallerimin bittiği yere asın!”. Benim ne hayallerim bitti ne de bir yerlere asıldım. İdam sehpasına çıktım ve Araf’tan dünyayı seyre daldım. Bugün yine seyir alemine gözlerimi açtığımda hatırladım. -Hafıza ne güzel şey! -Yazmak da okumak kadar dinlendirici benim için. Bazen bir manzara, bir resim, yeni bir yer, bir gülüş… Bazen de yazmak… Neden kendimi alıkoyayım bu dinlenceden? Hayatta beni ne mutlu ediyorsa onu yapmalıydım! Yazmak gibi…
Bir hocam vardı, “Her gün 40 satır yaz ki zihnin körelmesin.” demişti. Ben de bugün -kaç satır oldu saymadım- içimden gelen geçmiş hayallerimin emriyle yazmaya başladım. Bu sadece yazacaklarımın bir bildirisi. Anlatacak çok şeyim var!
