Bir Otobüs Güncesi 2
- Jöleli Bekleyiş - 31 Ağustos 2020
- Hey Gidinin Dünyası - 4 Mayıs 2020
- Son Otobüs Güncesi - 12 Nisan 2020
Dü..lü..lü..
Düü…lüüü…
– Arkadaşlar birer adım daha ilerleyebilir miyiz?
– Otobüsün ortası boş beyler, ön tarafa yığılmayın!
Ve bir sürü serzenişler. Sabahın köründe ne bu gürültü diye göz kapağını hafifçe aralayan, otobüsün tek lüksü olan oturaklara oturma şerefine nail olmuş orta yaşlı erkekler. Hepsinden nefret ediyorum. Dikkat ettim, en çok oturabilenler onlar. Biri de demez ki “Bacım seni her gün görüyoruz, burada kalabalık bir aile olduk sayılır; gel bir kere de sen otur, diye. İçimden terbiyemin el verdiği ölçüde küfürler ederek kitabımı çıkardım. Ne demiştim: O kitap okunacak!
Kendime hayretler ederek birkaç sayfayı sorunsuz bir şekilde okudum, üstelik anladım da. Arada bir beni rahatsız eden havasızlık konusu da orta kapıya yakın olmam sebebiyle çözülmüştü. Her durakta pis havayı dışarıya atıyor, temiz havayı ciğerlerime dolduruyordum. Otobüs de aldıkça alıyor. Bir indirip beş dolduruyordu. İğne atsan yere düşmez. Duraklarda açılan kapıların içeri buyur ettiği hava yetersiz gelmeye başlamıştı. Kitap okumak iyiden iyiye zorlaştı. Bence Acun Survivor’a beni davet etmeli. Bu yaşadıklarım hayatta kalma mücadelesi değil de ne?! Derken ön kapıdan binemeyenler orta ve arka kapıya birden hücum etti. Kitaba dalmış olduğum için bu hengameye hazırlıksız yakalandım. Gözüm bir ara sigarasını yere tükürürcesine atıp tek adımla otobüse sıçrayan adama takıldı. Tek adımda yanımdaydı. Gözleri gözlerimde, omuzları omuzlarıma yapışık. Tövbe estağfurullah dememe kalmadan tüm nefesini üzerime boşaltıverdi. İçime sadece sigara kokusu çeksem iyi. Koku o kadar canlı ki akşam tüketmiş olduğu sarımsaklı cacık da önüme geldi adeta. Tam kaşığı daldıracakken bir öğürme bir öğürme… N’oluyor? O ses de ne? Dur, yapma, etme… Poşeti olan var mı?..sesleri arasında tazyikli bir şekilde önümde oturmakta olan orta yaşlı beyi kusmuk yağmuruna tuttum. Rezil olup “cık cık”lamalar arasında otobüsü tahliye ettirtmeme mi üzüleyim, oturabilen orta yaşlı beylerden aldığım intikama mı sevineyim, bilemedim.
